hajs

Pie­nią­dze

Raczej hajs (D hajsu) niż hajz (tak w nade­sła­nym haśle). Kolejna potoczna nazwa pie­nię­dzy. Uży­wana chyba od prze­łomu tysiąc­leci, stop­niowo zastę­po­wała kró­lu­jąca w latach dzie­więć­dzie­sią­tych kasę oraz jesz­cze wcze­śniej­sze forsę i szmal. Nie wiem, skąd się wziął hajs. Układ gło­sek suge­ruje pocho­dze­nie angiel­skie lub nie­miec­kie. Może od nie­miec­kiego heiss ‘gorący’. W końcu już wcze­śniej nazy­wa­li­śmy za Niem­cami pie­nią­dze kok­sem.
Ze wszyst­kich potocz­nych nazw pie­nię­dzy naj­wy­żej cenię poczciwa forsę, która pocho­dzi od fran­cu­skiego force ‘siła’ (dalej od łaciń­skiego for­tis ‘mocny’). Forsa była pier­wot­nie zbie­rana kon­kret­nie na coś, a nie dla samej sie­bie. Jakże banalna jest przy tym kasa (fone­tycz­nie od ang. cash, skon­ta­mi­no­wana zna­cze­niowo z zawar­to­ścią kasy w zna­cze­niu pier­wot­nym).